Ως Στυλίτης στην Κρίση: Το δικαίωμα στον αντι-λαϊκισμό

Τα βρόμικα “νερά” της Κρίσης δε θέλουμε να τα “καθαρίσουμε” ως δημόσιος πολιτικός Λόγος: θέλουμε να τα εκμεταλλευτούμε, ως κομψευόμενος “κομματικός” Λόγος… Αν αναζητήσουμε τα γνωρίσματα του κυρίαρχου Λόγου στην Ελλάδα της Κρίσης, θα μπορούσαμε να εντοπίσουμε τρεις, τουλάχιστον, θεμελιώδεις σταθερές:

– την πρωτοκαθεδρία μιας συλλογικής αυτομεμψίας έναντι της ατομικής ευθύνης, μονίμως κάποιος άλλος “πταίει”… αλλιώς, “όλοι μαζί τα φάγαμε”…

– την επικράτηση του ανορθολογισμού έναντι του ορθού λόγου, άλλως κάποιου απροσδιόριστου συναισθήματος έναντι της λογικής. Μόνο που τα συναισθήματα κυμαίνονται στις ημέρες μας από την επιθετική οργή στην εσωστρεφή ντροπή… Η συντριβή της Παιδείας μας έγκειται ακριβώς σ’ αυτό: την εγκατάλειψη της λογικής της γλώσσας και την απόρριψη της γλώσσας των αριθμών… αλλιώς, “λεφτά υπάρχουν”…

– την εγκαθίδρυση της πιο χυδαίας, συνεστραμμένης, μορφής του λαϊκισμού… αλλιώς, “δεν το διάβασα”…

Οι τρεις σταθερές “ασθένειες”, αυτομεμψία, ανορθολογισμός και λαϊκισμός, είναι μείγμα εκρηκτικό. Το τραγικό της ιστορίας είναι ότι, περίπου αυτοκτονικά, επενδύουμε σ’ αυτές! Είμαστε ανάξιοι της Κρίσης μας! (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)